Na podstawie piśmiennictwa z lat 1983-2017 zespół ekspertów z Zakładu Protetyki Stomatologicznej Pomorskiego UM w Szczecinie przeanalizował zależności pomiędzy zaburzeniem stawu skroniowo-żuchwowego (ssż), a wadami postawy.
Na wstępie należy wyjaśnić dwa pojęcia.
Postawa ciała jest to harmonijny i zrównoważony układ poszczególnych elementów w swobodnej, wyprostowanej pozycji. Coraz częściej stosowane holistyczne podejście do organizmu jako zbioru elementów łączących się we wspólną całość nakazuje patrzeć na jego struktury w sposób szeroki, uwzględniając wpływ poszczególnych tkanek na siebie. Nawet tych najdalej położonych struktur względem siebie.
Natomiast dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego to zbiorczy termin, obejmujący wszystkie problemy związane ze ssż i mięśniowo-kostnymi strukturami narządu żucia. Zwane są często zaburzeniami czynnościowymi układu ruchowego narządu żucia (urnż) i wciąż stanowi to w praktyce lekarza stomatologa poważny problem diagnostyczny i terapeutyczny.
Zaburzenia stawów skroniowo-żuchwowych dotykają 50-70% populacji. Pojawiają się najczęściej w wieku dorosłym, lecz w ostatnich latach tego typu dolegliwości obserwuje się u coraz młodszych, nastoletnich pacjentów.
O relacjach świadczących o istnieniu ścisłego powiązania między obręczą kończyn górnych w odniesieniu do żuchwy, kości gnykowej, kręgosłupa oraz mięśni żucia pisze autor na podstawie prac Kapandj. Kość gnykowa poprzez mięśnie nadgnykowe łączy się z żuchwą. Relacja żuchwy w stosunku do szczęki jest uwarunkowana zgryzem oraz napięciem mięśni narządu żucia. Zmiany istniejące w obrębie ssż wpływają na funkcjonowanie wszystkich wymienionych struktur.
Wynika z tego, że zarówno pozycja żuchwy może mieć wpływ na postawę ciała, jak też pierwotne problemy z postawą ciała mogą wtórnie wpływać na położenie żuchwy.