Ból jest objawem, z którym najczęściej obcują fizjoterapeuci, czy lekarze. Traktuje się go jako piąty parametr życiowy, zaraz po ciśnieniu tętniczym, temperatury, tętna i częstości oddechu (1). Rozpoznawanie określonych wzorców bólu jest kluczowe podczas badania. Świadomość możliwości rzutowania bólu do układu mięśniowo- szkieletowego przez narządy wewnętrzne będące w dysfunkcji może pomóc fizjoterapeucie ustalić trafniejszą diagnozę lub pozwoli odesłać pacjenta do odpowiedniego specjalisty.
Mechanizmy rzutowania bólu trzewnego nie są poznane do końca. Modele wyjaśniające to zagadnienie bazują na mechanizmach czucia somatycznego. Aferentne ( dośrodkowe włókna przewodzące od receptora do ośrodka nerwowego) jest silnie powiązane z naczyniami krwionośnymi, tak jak układ współczulny. (2)
Do najbardziej powszechnych, niezależnych od siebie mechanizmów rzutowania w przypadku bólu trzewnego należą:
- rozwój zarodkowy
- unerwienie wielosegmentowe
- bezpośredni ucisk i wspólne drogi nerwowe
Rozwój zarodkowy – wzorce rzutowania są warunkowane od rozwoju narządów w okresie zarodkowym. W dużym uproszczeniu ból rzutowany jest do rejonów, w których określony narząd znajdował się w tym okresie. Ból z narządów wewnętrznych nie musi być zlokalizowany dokładne nad zajętym narządem.
Artykuł oparto na informacjach zawartych w książce „ Diagnoza różnicowa dla Fizjoterapeutów, Goodman Snyder.”