Jednym z najczęstszych powodów z jakimi zgłaszają się pacjenci do fizjoterapeuty lub lekarza jest ból kręgosłupa lędźwiowego. Po ogólnym/globalnym badaniu, kontynuacją jest badanie bardziej szczegółowe, a więc skupiające się na konkretnym obszarze ciała.

Badanie manualne jest bardzo precyzyjną sztuką, której terapeuta uczy się latami. Nabycie  coraz większych umiejętności jest możliwe po wielu próbach manualnej palpacji kręgosłupów pacjentów.

Metoda Kaltenborna–Evjentha, bo tak brzmi pełna nazwa tej koncepcji terapii manualnej, została stworzona przez dwóch norweskich fizjoterapeutów Freddego Kaltenborna oraz Olafa Evjentha. Zakłada ona, że badanie oraz leczenie opiera się na biomechanicznych zasadach, z jakimi poruszają się stawy, a wyróżnić w nich możemy te z wypukłą (np. staw ramienny) albo wklęsłą (np. staw kolanowy) powierzchnią stawową.

Charakterystyczne jest to, że ta część badania wykonywana jest biernie przez fizjoterapeutę, czyli bez udziału pacjenta, a kierunek zastosowanej siły jest prostopadły (trakcja lub kompresja) albo równoległy (ślizg) do powierzchni stawowej.

Na przykładzie kręgosłupa lędźwiowego możliwe jest zbadanie ruchów zgięcia, wyprostu oraz ruchów rotacyjnych, a także tzw. gry stawowej. W tej części sprawdza się ilość ruchu pomiędzy segmentami kręgosłupa (staw międzykręgowy) oraz jego jakość. Można określić, czy któryś z segmentów jest „zablokowany” lub „hipermobilny” – a przez to problematyczny.

Dalszą częścią badania manualnego mogą być precyzyjne testy prowokacyjne, czyli takie które mają za zadanie uwrażliwić dany segment/staw, aby móc dokładnie określić przyczynę bólów kręgosłupa. Do tych czynności należą testy sprężynowania, kompresji tylno – przedniej oraz rotacji.

Powyższy schemat badania jest możliwy do wykonania także na pozostałych odcinkach kręgosłupa (szyjny, piersiowy), oraz innych stawów obwodowych (np. staw kolanowy, łokciowy).