Przywracanie pełnej sprawności pacjentowi, utraconej wskutek jego dysfunkcji to proces złożony, który wymaga podejścia kompleksowego. Praca fizjoterapeutyczna, przywracająca tkance odpowiednią jakość, to najczęściej jedynie fragment całego postępowania odbudowującego pełną funkcję. Niestety, jeszcze w wielu przypadkach jest to jedyna forma oddziaływania fizjoterapeutycznego. Jednak zwieńczeniem leczenia pacjenta, którego chcemy zaadaptować do jego codziennej aktywności (sportowej, rekreacyjnej itp.), powinien być, adekwatnie do jego stanu i potrzeb, zaplanowany trening funkcjonalny.
Na odpowiednio ukształtowanych wzorcach ruchu przeprowadzamy kolejny etap usprawniania kompleksowego – budowanie zdolności z obszaru motoryki ukierunkowanej (wytrzymałość, siła, moc itp.). W celu podniesienia bezpieczeństwa ćwiczącego, konieczna jest dbałość o wysoką jakość wzorca, wykorzystując min. reaktywny trening nerwowo – mięśniowy czy biofeedback. Tylko na odpowiedniej podstawie ruchowej i obiektywnie dobranych parametrach (siłowych, koordynacyjnych, wytrzymałościowych), ukierunkowany trening motoryczny, jako kontynuacja procesu rehabilitacji oraz treningu nerwowo – mięśniowego, będzie procesem bezpiecznym i efektywnym.
Jako fizjoterapeuci musimy pamiętać, że leczenie naszego pacjenta nie kończy się na wygojonej tkance, rozluźnionej powięzi czy ustąpieniu dolegliwości bólowych. Tak naprawdę dopiero od tego momentu rozpoczyna się proces odbudowywania funkcji. Ponadto, wiele elementów terapeutycznych, takich jak: detonizacja tkanki miękkiej, mobilizacja stawu, stabilizacja układu ruchu i wiele innych, możemy równolegle z technikami manualnymi aplikować w postaci funkcjonalnego treningu rehabilitacyjnego.
